ارزیابی تنوع ژنتیکی و گروه بندی لاین های خویش آمیخته نوترکیب آفتابگردان با استفاده از صفات زراعی- ریخت شناسی

ارزیابی تنوع ژنتیکی مواد اصلاحی گام اول برنامه های به نژادی بوده و بهبود محصولات زراعی و باغی به در دسترس بودن ژرم پلاسم های متنوع و بهره وری کارآمد از آنها بستگی دارد. در این تحقیق به منظور دستیابی به میزان و الگوی تنوعات ژنتیکی در جمعیت لاین های خویش آمیخته نوترکیب آفتابگردان، 70 لاین حاصل از تلاقی pac2rha266 به همراه والدین در قالب طرح لاتیس مستطیل 9×8 با دو تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. بعد از گلدهی صفات مختلفی از قبیل تعداد برگ، طول برگ، طول دمبرگ، ارتفاع گیاه، عرض برگ، قطر ساقه، قطر طبق، عملکرد تک بوته اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اختلاف آماری معنی دار بین لاین های مورد مطالعه از نظر تمامی صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1٪ وجود دارد. در بین صفات مورد بررسی بیشترین ضریب تغییرات مربوط به عملکرد تک بوته (42/23) و کمترین آن مربوط به طول ساقه (45/2) بود. وراثت پذیری عمومی صفات از 989/0 برای طول دمبرگ تا 521/0 برای عملکرد تک بوته متغییر بود. بیشترین ضریب همبستگی بین صفات طول و عرض برگ (**923/0) مشاهده شد. تجزیه خوشه ای به روش ward، لاین های مورد بررسی را در شش گروه طبقه بندی نمود.